Birçok kişi bir senaryo yazmak ister. Buna benzeyen bir yazım deneyimi yaşamamış birisi, bu metni hazırlamaya nereden ve nasıl başlayacağını bilemez. Bu durumda yazarın işini kolaylaştırabilecek bazı belgeler vardır. Ayrıca bu işe başlanmış ya da başlanacak olunduğu birçok koşulda, o eserin üretim sürecinde, yazarın çalışma arkadaşı olmak için yazardan istenen senaryo haricinde metinler olmaktadır. Bu yazıda bu belgelerin neler olduğunu, nasıl olduğunu anlatacağız.

Tretman ve sinopsis senaryodaki hikâyenin bir özetidir. Anlatının, başlangıç sahnesinden son sahnesine kadar içerdiği, son plan da dahil, önemli görülen olayları anlatır. Tretman ile sinopsisin farkı şudur: Tretman, sinopsise kıyasla her zaman daha detaylıdır ve daha uzundur. Sinopsis, senaryoda yer alan bazı olayları içermezken; tretmanda, senaryoda anlatılan bütün olaylara değinilmesi beklenir. Ayrıca tretmanın birçok yerinde filmin nasıl çekilmesinin düşünüldüğü açıkça ima edilir. Bu yüzden yapımcılar, oyuncular vb. beraber çalışılacak bilimum kişi çalışmaya başlamaya karar vermek için sinopsis yerine tretmanı okumayı tercih eder. Fakat sinopsis de filmde çalışması istenecek kişilerin ilgisini çekmeye, projeyi detaylıca gözden geçirmeye karar vermesini sağlamaya yarar. Tretman ile sinopsis arasındaki bir başka fark da şu olagelmiştir: Tretman çoğunlukla senaryodan önce yazılır, sinopsis ise sonra. Yani şöyle ki: Tretman senaryonun taslağı gibidir; onu biçimlendirip detaylandırırız ve senaryo olur, senaryodaki hikâyeyi bir şekilde özetleyince de sinopsis elde ederiz.

Bunların dışında filme dair bir ya da birkaç cümlelik bir açıklama olan çok kısa bir özet hazırlamak tavsiye edilmektedir. Filmin kendine özgü niteliğinin bununla gösterilmesi beklenir. Bunun, yazımın başlangıcında oluşturulması, üretilecek eserin odak noktalarını belirler. Böylece sonradan odaklanılan konuların korunmasını veya değiştirilmesini kolaylaştırır. Bu yüzden (özellikle ilk yazarlık denemelerinde) kullanılması tavsiye edilir.
Eğer bir filmi yönetecekseniz, hazırlamanız önerilen storyboard denilen bir belge daha vardır. Storyboard; çekimlerdeki kompozisyonların, resimler oluşturularak gösterilmesidir. Film ekibine çekimlerin nasıl olmasının planlandığını gösterir.
Bütün bu metinleri veya çizimleri bazı sinemacılar oluşturmaz. Hatta profesyonel bir kadroyla hazırlanan bazı sinema filmlerinin senaryoları dahi yoktur. Bunu böyle yapan kişiler, birlikte çalışılmak istenen ekibe, onları bu projeyi oluşturmaya ikna eden koşullar sunmak zorundadır. Etkileyici bir üne veya yaygınca bilinen bir başarıya sahip olmak, çalışma alanında uzman bir ekibi projede çalışmaya ikna edebilecek bir güvence sağlar. Onlarla arkadaş olmak da belki bunu sağlayabilir. Ayrıca sadece aşırı miktarda parasal zenginliğe sahip olmak da bunu sağlayabilir. Para bir sürü kapıyı açar falan...

Böyle durumlar olmadığını varsayarak konuşursak, spesifik olarak da bir senaristin yahut bir yönetmenin ilk uzun metraj sinema filmlerinin hazırlanması aşamasında, çalışma arkadaşlarına onların anlayabileceği metinlerin gösterilmemesinin pek doğru bir seçim olmadığı düşünülmektedir. Eğer pek tanınmamış birisiyseniz; resmi bir iletişim halinde olunan, alanında uzmanlaşmış insanların istediği güvenceyi onlara sunmazsanız ve tretman, sinopsis ve storyboard gibi belgelerden onların istediklerini onlara vermeden yapım için planınızı ve düşüncelerinizi onlara anlatmaya çabalarsanız; bu, eseri birlikte üretmek için o insanların cazip göreceği bir çağrı olmayacaktır.